تسلم بها كلّ جارحة على حيالها من تبعاتك ، و تأمن ممّا يخاف المعتدون من أليم سطواتك . [1] ( 1 ) امام سجاد « ع » : خدايا ! به تو بازمىگردم و توبه مىكنم از هر چه مخالف ارادهء تو و دور از دوستى تو بر دلم گذشته ، يا چشمم بدان گشته ، يا زبانم از آن حكايت كرده است ؛ توبه اى كه بدان هر يك از اندامهاى من از كيفرهاى تو رهايى يابد ، و از هر چه تجاوزكاران در برابر قهر دردناك تو از آن ترسانند در امان باشد .
بنگريد ! اين فصل اشاره بدان است كه اعمال آدمى در زير محاسبهء دقيق خدايى قرار مىگيرد ، و خدا به كوچك و بزرگ كارهاى انسان رسيدگى مىكند ، هر چند در كوچكى به وزن دانهء خردلى باشد . از اين انديشه و باور دو اصل نتيجه مىشود :
اصل اول : اينكه انسان هيچ مسامحه و اهمالى در مؤاخذهء خدا و حساب او نمىبيند ، پس بر خويشتن واجب مىسازد كه اعمال خود را اصلاح كند و به تهذيب آنها بپردازد ، و حساب خرد و كلان كارهاى خود را ، هر گاه مىخواهد دست به كارى برد ، بكند .
اصل دوم : اينكه آدمى بايد از لحظه هاى عمر و همهء نيروها و امكانات خود و كوچك و بزرگ كردار خويش - حتى يك نگاه كردن و يك گام برداشتن - براى پرداختن به كارهاى نيكو و اقدام به اعمال خير بهره بردارى كند .

[1] « صحيفهء سجاديه » / 211 ( دعاى 31 ) .

719