إسم الكتاب : الحياة ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 778)

3 الامام علي « ع » : التّلطَّف في الحيلة ، أجدى من الوسيلة . [1] ( 1 ) امام على « ع » : ظرافت در چاره يا بى كارآمدتر است از وسيله انگيزى . 4 الامام الصادق « ع » : إنّ نبيّا من الأنبياء مرض فقال : لا أتداوى حتى يكون الذي أمرضني هو الذي يشفيني ؛ فأوحى الله تعالى اليه : « لا اشفيك حتى تتداوى ، فإنّ الشّفاء منّى » . [2] ( 2 ) امام صادق « ع » : پيامبرى از پيامبران بيمار شد ، گفت : درمان نمىكنم تا آن كس كه درد داده است درمان كند . خداى متعال به او وحى كرد كه « شفايت نمىدهم تا خود را درمان كنى ، زيرا كه همواره شفا از من است » . 5 النبي « ص » : تداووا ! فإنّ الله عز و جل لم ينزل داء ، إلَّا و أنزل له شفاء . [3] ( 3 ) پيامبر « ص » : درمان كنيد ! كه خداى بزرگ دردى نمىفرستد مگر اينكه براى آن شفا مىفرستد . ، مقصود اين است كه چون اين جهان ، جهان اسباب است ، بايد اين قانون را - كه خود قانونى الهى و عظيم است - محترم داشت ، و براى هر كارى در پى اسباب آن رفت ، و به هنگام بيمارى به پزشك مراجعه كرد و دارو خورد . بايد چنين كرد ؛ و در اين صورت نيز - از نظر واقع - درمان و شفا از خدا است ، زيرا دارو و اثر آن نيز از خدا و آفريدهء خدا است . امام صادق « ع » نيز از اين حقيقت پرده برداشته است :
« أبى الله أن يجري الأشياء إلَّا بالأسباب » [4] ، ( 4 ) يعنى : خداوند هر چيز را جز از راه اسباب طبيعى آن عملى نمىسازد . پس بايد همواره در پى آماده ساختن اسباب مناسب هر چيز و هر كار بود .

[1] « غرر الحكم » / 52 .
[2] « مكارم الاخلاق » / 419 - 418 .
[3] « مكارم الاخلاق » / 419 - 418 .
[4] « بحار » 2 / 90 ، از كتاب « بصائر الدّرجات » .

561