7 الامام علي « ع » : يا حذيفة ! لا تحدّث النّاس بما لا يعلمون ، فيطغوا و يكفروا .
إنّ من العلم صعبا شديدا محمله ، لو حملته الجبال عجزت عن حمله . إنّ علمنا اهل البيت يستنكر و يبطل و تقتل رواته و يساء الى من يتلوه ، بغيا و حسدا ، لما فضّل الله به عترة الوصيّ وصيّ النّبيّ « ص » . . . [1] ( 1 ) امام على « ع » : اى حذيفه ! با مردمان در بارهء آنچه نمىدانند سخن مگو كه به طغيان ( غلو ) و كفر گرفتار مىشوند . كشيدن بار بعضى از مراتب علم و معرفت چندان دشوار است كه از عهدهء كوه برنمىآيد . علم ما اهل بيت مورد انكار قرار مىگيرد ، و باطل شمرده مىشود ، و راويان آن را مىكشند ، و به هر كس آن را بخواند آزار مىرسانند . و اين همه از روى ستم پيشگى و رشكورزى نسبت به فضيلتى است كه خدا به عترت و اوصياى پيامبر « ص » ارزانى داشته است . 8 الامام الصادق « ع » : يا عبد الاعلى ! انّ احتمال أمرنا ليس معرفته و قبوله ، إنّ احتمال أمرنا هو صونه و سترته عمّن ليس من أهله . فاقرأهم السّلام و رحمة الله ( يعني الشّيعة ) و قل : قال لكم : رحم الله عبدا استجرّ مودّة الناس الى نفسه و الينا ، بأن يظهر لهم ما يعرفون ، و يكفّ عنهم ما ينكرون . [2] ( 2 ) امام صادق « ع » : اى عبد الاعلى ! بر امر ما طاقت داشتن و صبر كردن ، شناختن و پذيرفتن آن نيست ، بلكه پوشيده نگاه داشتن آن از غير اهل آن است . پس به آنان ( يعنى شيعه ) سلام و درود خدايى برسان و بگو :
جعفر بن محمد گفته است : خدا شيعه اى را بيامرزد كه دوستى مردمان را به جانب خودش و ما جلب كند ، از اين راه كه آنچه را مىتوانند دانست براى آنان آشكار سازد ، و از گفتن آنچه تحمل نمىكنند خوددارى كند .

[1] « بحار » 2 / 78 - از كتاب « الغيبة » ، نعمانى .
[2] « الغيبة » ، نعمانى / 35 - 34 .

285