( 1 ) امام صادق « ع » - از پدرانش ، از پيامبر اكرم : آنكه بدون علم به عمل برخيزد ، بيش از آنكه اصلاح كند سبب تباهى مىشود . 11 الامام علي « ع » : . . فالناظر بالقلب ، العامل بالبصر ، يكون مبتدأ عمله أن يعلم : أعمله عليه أم له ؟ فإن كان له مضى فيه ، و إن كان عليه وقف عنه . فإنّ العامل به غير علم كالسّائر على غير طريق ، فلا يزيده بعده عن الطَّريق الواضح إلَّا بعدا من حاجته . و العامل بالعلم كالسّائر على الطَّريق الواضح . فلينظر ناظر : أسائر هو أم راجع . [1] ( 2 ) امام على « ع » : انسان بينادل آگاه ، كار خويش را از آنجا آغاز مىكند كه بداند آيا عمل او به سود وى است يا به زيان وى ، تا اگر به سود وى بود پيش رود ، و اگر به زيان او بود بازايستد ، زيرا كه عملكنندهء بدون علم همچون كسى است كه جز بر راه پيش مىرود ، يعنى هر چه از راه روشن دور تر شود از مقصود خود دور تر خواهد شد . و آنكه با علم عمل كند همچون كسى است كه بر راه روشن حركت مىكند . بنا بر اين ، انسان بينا بايد بنگرد كه آيا به پيش مىرود يا به پس باز مىگردد . 12 الامام الصادق « ع » : من هجم على امر به غير علم ، جدع أنف نفسه . [2] ( 3 ) امام صادق « ع » : هر كس نادانسته به كارى اقدام كند ، همچون كسى است كه بينى خويش را بريده ( و خود خود را به سختى و مشقت درافكنده ) است . 13 الامام الصادق « ع » : من خاف العاقبة تثبّت فيما لا يعلم . [3] ( 4 ) امام صادق « ع » : هر كه از عاقبت بيمناك باشد ، در مورد آنچه نمىداند درنگ مىكند .

[1] « نهج البلاغه » / 481 - 480 .
[2] « تحف العقول » / 262 .
[3] « تحف العقول » / 262 .

199