( 1 ) آيا آن كس كه ( دل او ) مرده بود ، ما زنده اش كرديم ( به ايمان ) ، و براى او نورى ( علم و حكمت ) قرار داديم ، كه با آن در ميان مردمان راه مىرود ، با كسى برابر است كه در تاريكيها جاى دارد و به بيرون آن راه نمىبرد ؟
بدين گونه بود كه آنچه كافران مىكردند برايشان آراسته و مايهء فريبشان شد رجوع كنيد به فصلهاى مناسب اين موضوع ( اهميت علم و دانايى ) ، در باب اول ، كه در آنها نمونه هاى ديگرى از آيات خواهيد يافت ، كه به مسائل طرحشدهء در اين باب ارتباط پيدا مىكند .
حديث 1 - النبي « ص » : إنّ مثل العلماء في الارض كمثل النّجوم في السّماء ، يهتدى بها في ظلمات البرّ و البحر ؛ فأذا انطمست أوشك أن تضلّ الهداة [1] .
( 2 ) پيامبر « ص » : مثل عالمان در زمين ، همچون مثل ستارگان است در آسمان ، كه در تاريكيهاى خشكى و دريا به وسيلهء آنها به راه درست مىتوان رسيد . و چون غروب كنند چه بسا راهيافتگان به گمراهى افتند . 2 - الامام الصادق « ع » - عن آبائه ، عن عليّ « ع » : قال رسول الله « ص » : « ثلاثة يشفعون الى الله عز و جل فيشفّعون : الأنبياء ، ثم العلماء ، ثم الشّهداء » . [2] ( 3 ) امام صادق « ع » - از پدرانش ، از على « ع » : پيامبر « ص » گفت :
« سه كس نزد خداى عز و جل شفاعت مىكنند و شفاعت ايشان پذيرفته مىشود : پيامبران ، علما ، شهدا » .

[1] « منية المريد » / 12 ؛ و از چاپ تحقيقى آقاى رضا مختارى ( قم ) / 104 .
[2] « بحار » 8 / 34 - از « خصال » 1 / 75 .

426