حديث 1 - النبي « ص » : من بغى على فقير ، أو تطاول عليه و استحقره ، حشره الله يوم القيامة مثل الذّرّة - في صورة رجل - حتّى يدخل النار [1] . ( 1 ) پيامبر « ص » : هر كه بر فقيرى ستم روا دارد ، يا به او دستدرازى كند و او را كوچك شمرد ، خدا در روز قيامت او را به كوچكى مورچه اى ، به صورت انسانى ، محشور مىكند تا به دوزخ درآيد . 2 - الامام علي « ع » - عن الحارث الهمداني قال : سامرت امير المؤمنين « ع » فقلت يا امير المؤمنين ! عرضت لي حاجة . قال : « و رأيتني لها اهلا » ؟ قلت :
نعم يا امير المؤمنين ! قال : « جزاك الله عنّي خيرا » . ثم قام الى السّراج فأغشاها و جلس ، ثم قال : « إنّما أغشيت السّراج لئلَّا ارى ذلّ حاجتك في وجهك ، فتكلَّم ! فإنّي سمعت رسول الله « ص » يقول : « الحوائج امانة الله في صدور العباد ، فمن كتمها كتب له عبادة ، و من أفشاها كان حقا على من سمعها أن يعينه » [2] . ( 2 ) امام على « ع » : - حارث همدانى گويد : شبى كه با امير المؤمنين سخن مىگفتم به او گفتم : يا امير المؤمنين ! من احتياجى پيدا كرده‌ام . گفت : « و چنان مىانديشى كه من مىتوانم آن را برآورم ؟ » گفتم : آرى ، يا امير المؤمنين ! گفت : « خدا تو را از من پاداش نيك دهد » . سپس به جانب چراغ رفت و آن را فرو پوشاند و نشست و گفت : « از آن جهت چراغ را فرو پوشاندم كه ذلت خواهش را بر چهرهء تو نبينم ، پس حاجت خود را بگو ، كه من از پيامبر شنيدم كه گفت : احتياجها امانتى خدايى است در دلهاى

[1] « ثواب الاعمال » / 335 .
[2] « وسائل » 6 / 320 - 319 .

340