* ( يُوقَ شُحَّ نَفْسِه فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ) * ، [1] كسانى كه پيش از قدوم مهاجران ، خود ( در مدينه ) خانه داشتند ، و دل به ايمان دادند ( انصار ، كه مدينه را شهر ايمان گردانيدند ) ، مهاجران را كه ( همه چيز خويش در مكه رها كردند و ) نزد ايشان آمدند دوست مىدارند ، و به آنچه به آنان داده شد ( از غنائم ) در دل خود نيازى نمىيابند ، و هر چند به چيزى نيازمند باشند هجرتكنندگان را بر خود مقدم مىدارند ؛ و آن كسان كه خود را از بخلورزيدن رها سازند ، همانان رستگارند ، 2 * ( وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّه مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً ، إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْه الله لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَلا شُكُوراً ، إِنَّا نَخافُ مِنْ رَبِّنا يَوْماً عَبُوساً قَمْطَرِيراً ، فَوَقاهُمُ الله شَرَّ ذلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُوراً ) * ، [2] براى دوستى خدا خوراك خويش را ( كه خود آن را مىخواهند ) ، به درويش و يتيم و اسير مىدهند ، كه ما شما را خوراك مىدهيم ، و چشمداشت پاداش و شكرگزارى از جانب شما نداريم ، ما از قهر پروردگار خود به روزى مىترسيم كه چهره ها ، از غم و رنج ، به سختى درهم و غمگين است ، و بدين گونه خدا ايشان را از شرّ آن روز نگاه خواهد داشت ، و به آنان شاد چهرى و شاد دلى خواهد داد ، حديث 1 الامام علي « ع » : الإيثار ، أعلى الايمان . [3]

[1] سورهء حشر ( 59 ) : 9 .
[2] سورهء دهر ( 76 ) : 11 - 8 .
[3] « غرر الحكم » / 22 .

434