3 * ( وَلَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى بِآياتِنا أَنْ : أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ ، وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ الله ، إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ) * ، [1] موسى را با آيات خود فرستاديم ( و به او فرمان داديم ) كه قوم خود را از تاريكيها به روشنى بيرون آر ، و روزهاى خدا ( ايام الله ) را به ياد آنان بياور ، كه در اينها همه ، نشانه هايى ( از دانايى و توانايى و يگانگى خداوند ) است براى هر انسان شكيباى سپاسگزار ، حديث 1 الامام علي « ع » : من عرف الايّام ، لم يغفل عن الاستعداد . [2] ( 2 ) امام على « ع » : هر كه روزها ( و پيشامدها ) را بشناسد ، از آمادگى غافل نماند . 2 الامام علي « ع » : من فهم مواعظ الزّمان ، لم يسكن الى حسن الظَّنّ بالأيّام . [3] ( 3 ) امام على « ع » : هر كه پندهاى زمانه را بفهمد ، به خوشگمانى ، به روزگار دل نسپارد . 3 الامام علي « ع » : لم يعقل مواعظ الزّمان ، من سكن الى حسن الظَّنّ بالأيّام . [4] ( 4 ) امام على « ع » : آن كس كه به خوشگمانى ، دل به روزگار سپارد ، از اندرزهاى زمانه پند نياموخته است .

[1] سورهء ابراهيم ( 14 ) : 5 .
[2] « كافى » 8 / 23 .
[3] « غرر الحكم » / 292 .
[4] « غرر الحكم » / 259 .

263