حديث 1 الامام الصادق « ع » : يا مفضّل ! . . فاعتبر بما ترى من ضروب المآرب ، في صغير الخلق و كبيره ، و بما له قيمة و ما لا قيمة له . . و اعلم أنّه ليس منزلة الشّيء على حسب قيمته ، بل هما قيمتان مختلفتان بسوقين . و ربما كان الخسيس في سوق المكتسب ، نفيسا في سوق العلم . فلا تستصغر العبرة في الشّيء لصغر قيمته . فلو فطنوا طالبوا الكيمياء لما في العذرة لاشتروها بأنفس الأثمان و غالوا بها . [1] ( 1 ) امام صادق « ع » : اى مفضّل ! . . . در چيزهاى كوچك و بزرگى كه آفريده شده ، و چيزهاى گرانبها يا بىبها با تأمل بنگر و ببين كه هر كدام براى چه نيازهايى است . . . و بدان كه منزلت هر چيز به بهاى آن نيست ، بلكه براى هر چيز در دو بازار دو بهاى متفاوت است ، بسا هست كه آنچه در بازار داد و ستد چندان ارزشى ندارد ، در بازار علم گرانبها است ، پس به خاطر كم بودن قيمت چيزى به چشم كمى در آن منگر . اگر خواستاران كيميا از آن آگاه مىشدند كه در پليدى آدمى چيست ، آن را به گرانترين بها مىخريدند و بر بهاى آن مىافزودند . 2 الامام الكاظم « ع » : يا هشام ! تعلَّم من العلم ما جهلت ، و علَّم الجاهل ممّا علمت . عظَّم العالم لعلمه ، ودع منازعته ، و صغّر الجاهل لجهله ، و لا تطرده و لكن قرّبه و علَّمه . [2] ( 2 ) امام كاظم « ع » : اى هشام ! آنچه را نمىدانى ياد بگير ، و از آنچه مىدانى به نادانان بياموز ، دانشمند را براى دانشش بزرگ دار ، و انسان نادان را كوچك شمار ، ليكن او را از خود مران ، بلكه به نزد خويش بخوان و به او ياد ده .

[1] « بحار » 3 / 136 .
[2] تحف العقول » / 290 .

135