تبارك و تعالى و رسول اكرم ( ص ) بود در خارج وجود پيدا كند . در نتيجه ، اساس حكومت را دگرگون كردند . برنامهء حكومتشان بيشترش با برنامهء اسلام مغايرت داشت . رژيم حكومت و طرز اداره و سياست « بنى اميه » و « بنى عباس [1] » ضد اسلامى بود . رژيم حكومت كاملًا وارونه و سلطنتى شد ؛ و به صورت رژيم شاهنشاهان ايران و امپراتوران روم و فراعنهء مصر درآمد . و در ادوار بعد غالباً به همان اشكال غير اسلامى ادامه پيدا كرد تا حالا كه مىبينيم .
شرع و عقل حكم مىكند كه نگذاريم وضع حكومتها به همين صورت ضد اسلامى يا غير اسلامى ، ادامه پيدا كند . دلايل اين كار واضح است .
چون برقرارى نظام سياسى غير اسلامى به معناى بى اجرا ماندن نظام سياسى اسلام است .
همچنين به اين دليل كه هر نظام سياسى غير اسلامى ، نظامى شرك آميز است چون حاكمش « طاغوت » [2] است و ما موظفيم آثار شرك را از جامعهء مسلمانان و از حيات آنان دور كنيم و از بين ببريم .
و باز به اين دليل كه موظفيم شرايط اجتماعى مساعدى براى تربيت افراد مؤمن و با فضيلت فراهم سازيم . و اين شرايط درست ضد شرايط حاكميت « طاغوت » و قدرتهاى نارواست . شرايط اجتماعىاى كه ناشى از حاكميت « طاغوت » و نظام شرك آميز است لازمه اش همين فسادى است كه مىبينيد . اين همان * ( « فَسادٍ فِى الأَرْضِ » ) * است كه بايد از بين برود ؛ و مسببين آن به سزاى اعمال خود برسند . اين همان فسادى است كه فرعون با سياست خود در كشور مصر به وجود آورد و « إِنَّه كانَ مِنَ الْمُفْسدِينَ » [3] در اين شرايط اجتماعى و سياسى ، انسان مؤمن و متقى و عادل نمىتواند زندگى كند و بر ايمان و رفتار صالحش باقى بماند . و دو راه در برابر خود دارد : يا اجباراً اعمالى مرتكب شود كه شرك آميز و ناصالح است . يا براى اين كه چنين اعمالى مرتكب نشود و تسليم اوامر و قوانين « طواغيت » نشود ، با آنها مخالفت و مبارزه كند تا آن شرايط فاسد را از بين ببرد .

[1] فرزندان عباس بن عبد المطلب عموى پيامبر اسلام ( ص ) . اين سلسله در سال 132 ه . ق . با خلافت عبد اللَّه سفاح آغاز شد و در 656 ه . ق . با كشته شدن معتصم به پايان رسيد .
[2] طاغوت هر متجاوز و هر معبود غير خداوند را گويند .
[3] همانا او از فسادگران بود » . ( قصص / 4 ) .

35