مقام معنوى بود ؛ كسى نمىتوانست آن را غصب كند يا رها سازد . هر گاه حكومت و فرماندهى وسيلهء اجراى احكام الهى و برقرارى نظام عادلانهء اسلام شود ، قدر و ارزش پيدا مىكند ؛ و متصدى آن صاحب ارجمندى و معنويت بيشتر مىشود . بعضى از مردم چون دنيا چشمشان را پر كرده ، خيال مىكنند كه رياست و حكومت فى نفسه براى ائمه ( ع ) شأن و مقامى است ، كه اگر براى ديگرى ثابت شد دنيا به هم مىخورد . حال آن كه نخست وزير شوروى يا انگليس و رئيس جمهور آمريكا حكومت دارند ، منتها كافرند . كافرند ، اما حكومت و نفوذ سياسى دارند ؛ و اين حكومت و نفوذ و اقتدار سياسى را وسيلهء كامروايى خود از طريق اجراى قوانين و سياستهاى ضد انسانى مىكنند .
ائمه و فقهاى عادل موظفند كه از نظام و تشكيلات حكومتى براى اجراى احكام الهى و برقرارى نظام عادلانهء اسلام و خدمت به مردم استفاده كنند . صِرف حكومت براى آنان جز رنج و زحمت چيزى ندارد ؛ منتها چه بكنند ؟ مأمورند انجام وظيفه كنند . موضوع « ولايت فقيه » مأموريت و انجام وظيفه است .
هدفهاى عالى حكومت حضرت در بارهء اين كه چرا حاكم و فرمانده و عهده دار كار حكومت شده ، تصريح مىكند كه براى هدفهاى عالى ؛ براى اين كه حق را برقرار كند و باطل را از ميان ببرد . فرمايش امام اين است كه خدايا تو مىدانى ما براى به دست آوردن منصب و حكومت قيام نكرده‌ايم ؛ بلكه مقصود ما نجات مظلومين از دست ستم كاران است . آن چه مرا وادار كرد كه فرماندهى و حكومت بر مردم را قبول كنم ، اين بود كه « خداى تبارك و تعالى از علما تعهد گرفته و آنان را موظف كرده كه بر پر خورى و بهره مندى ظالمانهء ستمگران و گرسنگى جانكاه ستم ديدگان سكوت ننمايند . » [1] يا مىفرمايد :
اللَّهُمَّ ، إنَّكَ تَعْلَمُ أَنَّه لَمْ يَكُنِ الَّذِى كانَ مِنّا مُنافَسةً فِى سُلْطانٍ ، وَلا الْتِماسَ شَيْءٍ مِنْ فُضُولِ الْحُطامِ .

[1] نهج البلاغه ، « خطبه » 3 ، ( شقشقيه ) .

55