پرداخت ، استفاده كرد . زيرا نهى صريحى كه در اين آيه آمده است ، متوجه مطلق هلاكت است كه هلاكت اقتصادى و بى سامانى مادى و تباهى حال اجتماع و حكومت فقر و بدبختى و شقاوت و ذلت نيز جزو آن است .
اين بحث را در هر دو صورت - استقلال اين دو جمله يا ارتباط آنها - ادامه مىدهيم :
1 - فرض مىكنيم جملهء * ( وَلا تُلْقُوا . . ) * مستقل است و به جملهء پيشين * ( وَأَنْفِقُوا فِي سَبِيلِ الله ) * هيچ گونه ارتباطى ندارد ، در اين صورت مىگوييم : هلاكت ، بدون هيچ گونه ترديد و گمان ، منحصر در هلاكت جانى نيست كه مستقيما از ضربهء جسمى و قطع مادهء حيات حاصل مىشود . چون هلاكت ، داراى معنايى است وسيع و عام و بسيار گسترده و شامل كه تقريبا مرادف « از بين رفتن » و « تباه شدن » است . آن هم از بين رفتن و تباه شدنى عام و غير مخصوص به يك نوع آن .
چنان كه مىبينيم در اين آيه * ( لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَيَحْيى مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَةٍ ) * آمده است . و مسلما در اينجا مقصود از هلاكت ، انحراف و تباهى نفسى و روانى است ، در مقابل حيات نفس و زندگى روان كه در اعتدال آن است .

67