اضرار به غير بسيار بديهيست .
ضرر به خويشتن بر دو نوع است :
يكى - تحمل ضرر از ديگرى : جاى ترديد نيست كه تحمل ضرر از ديگرى علاوه بر اين كه مخالف قوانين زندگانيست ، مىتواند براى ستم كاران ميدان عمل و فعاليت باز كند ، زيرا اين كه اشخاص مىتوانند بدون علت هم متحمل ضرر و آسيب بوده باشند خود نيروبخش كاموران ستمگر مىباشد .
دوم - تحمل ضرر از خويشتن : با اين كه اين گونه تحمل ضرر هم منافات با حكمت وجودى دارد كه خداوند مالك زندگى و مرگ منظور نموده است بدين جهت هيچ كس اختيار خيانت و ضرر به خويش را مالك نيست ، باز بطور غير مستقيم مىتواند تأييد فعاليت نابكارانهء زورمندان جفاكار بوده باشد زيرا چنين اشخاص مىتوانند نمونه و مصداق استدلال نابخردان باشند بدين طريق كه بگويند ضرر بهر حال و از هر عامل كه باشد تلخ است ولى اين تلخى را مىتوان هضم نمود و انسان قابل انعطاف است بنا بر اين ضررى را كه هم از ناحيهء ديگران به او وارد شود خود را انعطاف داده و متحمل خواهد گشت .

130