چراگاه مىرفتند در هر سال دو دينار زكات وضع كرد . در اين باره روايات متعددى وارد شده است . [1] با اندك توجهى به فقه اسلامى و قوانين آن ، اين مطلب روشن است كه اگر مقدار مقرر ، حتمى و ابدى و غير قابل تغيير بود ، مانند عدد ركعات در نمازها ، افزودن مادهء ديگرى به مواد زكوى به وسيلهء امير المؤمنين على ( ع ) ، بر خلاف قانون اسلامى بود .
دليل چهارم : يونس بن عبد الرحمن بنا به نقل كلينى صاحب كتاب كافى ، انحصار مواد زكوى را در 9 ماده ، مخصوص صدر اول دانسته است ، و مواد ديگرى را كه در روايات ، ضميمه مواد مقرره شده است ، به مراحل بعد از صدر اول اسلام حمل نموده است . يونس مىگويد : چنان كه نماز هم در اول بعثت دو ركعت بود سپس پيغمبر ركعات بعدى را اضافه كرد . [2]

[1] وسائل الشيعه ، كتاب زكات ص 51 و 53 .
[2] مصباح الفقيه ، زكات همدانى ص 19 : يونس بن عبد الرحمن يكى از عالى مقامترين روات و فقهاى اماميه است . در زمان هشام بن عبد الملك متولد گشته از حضرت موسى بن جعفر و على بن موسى الرضا ( ع ) روايت نقل نموده است . على بن موسى الرضا در علم و فتوا مردم را به او ارجاع مىكرده است ( رجال نجاشى - 348 ) از طرف على بن موسى الرضا وكيل بوده است . شخصى به حضرت رضا عرض كرد : دستم به شما نمىرسد ، امور دينى را از چه شخصى بپرسم ؟ فرمود : از يونس بن عبد الرحمن . او در حدود 20 كتاب در موضوعات مختلف نوشته است .

86