گناهى نيست و جايز است خصوصا هر گاه سبب زيادتى طغيان أو شود < صفحة فارغة > [ حق أهل ملتت كه مسلمانند ] < / صفحة فارغة > ( و امّا حقّ أهل ملَّتك اضمار السّلامة لهم و الرّحمة بهم و الرّفق بمسيئهم و تألَّفهم و استصلاحهم و شكر محسنهم و كفّ الأذى عنهم و تحبّ لهم ما تحبّ لنفسك و تكره لهم ما تكره لنفسك و ان يكون شيوخهم بمنزلة أبيك و شبابهم بمنزلة اخوتك و عجايزهم بمنزلة أمّك و الصّغار بمنزلة أولادك ) ( 1 ) و اما حق أهل ملتت كه مسلمانند آنست كه هميشه سلامتى ايشان را خواهى و بر ايشان مهربان باشى و با بدان ايشان رفق و مدارا كنى و نصيحت كنى و از جهة ايشان دعا كنى تا به راه آيند و ترك بدى كنند با تو و غير تو ، و اصلاح كنى فساد ايشان را و با هم الفت دهى ، و نيكوكاران را شكر گويى ، و آزار خود را از كافه مسلمانان باز دارى و آن چه از جهة خود خواهى همان را از جهة ايشان خواهى و آن چه را از جهة خود نخواهى از جهة ايشان نخواهى ، و پيران ايشان را بمنزله پدر خود دانى و جوانان ايشان را بمنزله برادران خود دانى ، و پيره زنان ايشان را بمنزله مادر خود دانى ، و كودكان ايشان را بمنزله فرزندان خود دانى و آن چه لازم است از رعايت حقوق والدين و اخوان و أولاد با ايشان رعايت كنى بلكه بالاتر چون اخوت ايمانى بالاتر است از اخوت نسبى ، و احاديثى كه وارد است در رعايت حقوق اخوان مؤمنين خصوصا پيران ايشان از حد حصر بيرونست و كتاب كفر و ايمان كافى و نور و رحمت برقى و غير آن از كتب صدوق و غيره متكفل آنست بلكه در قرآن مجيد آن مقدار واقع است كه حصر نمىتوان كرد < صفحة فارغة > [ حق أهل ذمّه ] < / صفحة فارغة > ( و امّا حقّ الذّمّة ان تقبل منهم ما قبل الله عزّ و جلّ منهم و لا تظلمهم ما وفوا للَّه عزّ و جلّ به عهده )

795