سبحانه و تعالى طلب كنى كه خداوندا مرا توفيق كرامت كن و يارى ده كه از عهده شكر كردهاى أو بيرون آيم بنا بر اين است كه حق سبحانه و تعالى در بسيار جائى از قرآن مجيد بعد از امر به عبادت خود امر فرموده است به احسان والدين و حضرات سيد المرسلين و أئمة طاهرين صلوات الله عليهم نيز چنين فرموده‌اند و عقوق والدين را بعد از شرك از جمله كباير شمرده‌اند و مبالغاتى كه فرموده‌اند در أطاعت و بر ايشان خصوصا والده از حدّ بيرون است و بعضي از آن خواهد آمد إن شاء الله تعالى < صفحة فارغة > [ حق پدر ] < / صفحة فارغة > ( و امّا حقّ أبيك فان تعلم انّه أصلك و انّه لولاه لم تكن فمهما رأيت في [ من خ ] نفسك ما يعجبك فاعلم انّ أباك أصل النّعمة عليك فيه فاحمد الله و اشكره على قدر ذلك و لا قوّة الَّا بالله ) ( 1 ) و اما حق پدرت آنست كه بدانى كه أو أصل تست و اگر پدر نبود تو نمىبودى پس هر گاه در خود به بيني كمالى از كمالات مانند عقل و علم و فضل بدان كه پدرت سبب تست و سبب كمالات تست و به قدر آن نعمت خداوند خود را حمد و ثنا كنى كه أو أصل همه نعمت است و بعد از آن شكر پدر به جا آورى به مقدار نعمتهاى أو يا شكر حق سبحانه و تعالى كنى به قدر نعمت و از جمله شكر الهى شكر والدين است كه با ايشان چنان باشى كه ايشان با تو بوده‌اند و نيست قوتى بر فعل طاعات خصوصا بر برّ والد مگر بعون الهى .
و در صحيح بطرق متعددة منقول است از حفص كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از تفسير قول حق سبحانه و تعالى كه عبادت كنيد خداوند خود را و كسى را شريك أو مگردانيد در خداوندى ، و به پدر و مادر خود احسان كنيد اين احسان بچه نحو است

774