تفويض است كه أحاديث بسيار بر اين معنى وارد است ، و ظاهر آنست كه به سبب تقيه باشد چون پيغمبران تقيه نمىفرمايند و أئمة هدى در اين حكم از پيغمبران مستثنايند و يا آن كه چنان كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله با و مفوض بود احكام الهى همچنين مفوض است بائمه معصومين صلوات الله عليهم چون مؤيّدند به روح القدس ، و آن چه از أو در خاطر مبارك ايشان افتد حق است ، و يا آن كه چون از خود فانى في الله شده‌اند ، و باقي بالله شده‌اند آن چه بر زبان ايشان جارى مىشود از حق سبحانه و تعالى است و تا غايت نديده‌ايم كه ايشان چيزى از پيش خود به تفويض فرموده باشند هر چند اين رتبه را داشته باشند ، و يا آن كه ايشان أوامر و نواهى الهى را بخلق مىرسانند و خلفاى الهىاند .
هر كه با شما دوستى كند يا أطاعت كند شما را دوستى با حق سبحانه و تعالى كرده است و أطاعت أو نموده است ، و هر كه با شما دشمنى كند با حق سبحانه و تعالى دشمنى كرده است ، و هر كه با شما محبّت كند با خدا محبّت كرده است و كسى كه چنگ در دامان متابعت شما زند أطاعت خداى تعالى كرده است يا هر كه پناه به شما آورد پناه به الله تعالى برده است ، شماييد راهى كه درستترين راههاى حق سبحانه و تعالى است يعنى راه شما از باب مبالغه چنان كه گذشت ، و شماييد گواهان بر امّت در دار دنيا چنان كه در آيات و أحاديث متواتره وارد شده است كه هر چه امّت حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله مىكنند از نيكان و بدان از نيكى و بدى همه را بر ايشان عرض مىكنند با آن كه حق سبحانه و تعالى به ايشان نموده است ملكوت آسمانها و زمينها ، را و بعنوان مكاشفه مىدانند و بوجوه بسيار نيز مىدانسته‌اند از جفر

726