و مسجد شمس در حله اشهر من الشمس است و در پيش گذشت ، و نصوص هر يك بر ديگرى نزد شيعه متواتر است ، و حديث أئمة اثنى عشر در كتب عامه متواتر است و ظاهر است كه هيچ فرقهء اثنا عشرى نيستند به غير از شيعه ، و بخصوص أسامي ايشان در اخبار متواتره وارد است ، و معجزات هر يك نيز متواتر است و مقام گنجايش ذكر همه ندارد ، و هر كه خواهد رجوع كند به كافى كه آن كافى است ، و همچنين كتب بسيار از علما شيعه مثل مناقب آل أبو طالب از ابن شهرآشوب ، و خرايج الجرائح از قطب راوندى ، و كتاب غيبت ، و امالى صدوق و كتب بنى طاوس و بهجة المباهج و غير اينها كه از حد حصر بيرونست و صراطه و بر راه الهى يعنى سالكان راه مستقيمى كه حق سبحانه و تعالى مقرر فرموده است ، يا هدايت كنندگان به صراط مستقيم ، الهى و اطلاق صراط بر ايشان بر سبيل مجاز است و نوره و سلام الهى بر نور الهى باد يعنى هدايت كنندگانى كه حق سبحانه و تعالى ايشان را از جهة هدايت عالميان آفريده است ، مجاز از قبيل زيد عدل كه مراد از نور منوّر باشد و أحاديث متواتره وارد شده است كه أئمة هدى از نور الهى مخلوقند به اضافه تشريف يعنى أولا يك نور آفريد ، و از نور آن نور أنوار ايشان را آفريده ، و نور أول نور پاك محمّد است صلى الله عليه و آله كه آن حضرت فرمودند كه أول چيزى كه حق سبحانه و تعالى آفريد نور من بود ، و نور بمعنى نفس ناطقه است كه سبب ايجاد عالم شده و عالم بنور وجود و هدايت أنبياء و أنوار معارف ايشان منور شد ، و أحاديث بسيار وارد است كه هر جا در قرآن مجيد لفظ نور واقع شده مراد از آن أنوار ايشان است مثل قول حق سبحانه و تعالى * ( الله نُورُ السَّماواتِ وَالأَرْضِ ) * يعنى حق سبحانه و تعالى روشن كننده

706