نطلبند نيز مىدهند ، و بگردان مرا در زمره حاجيانى كه به قصد زيارة خانه تو آمده‌اند كه تو از ايشان خوشنودى و ايشان را برگزيده به توفيقات و هدايات و نام ايشان را در شب قدر نوشته در سلك حاجيان ، و يا ايشان را به نحوى ياد كرده كه ايشان مهمانان منند بنا بر نسخه كنّيت ، و عرب مقرر است كه نزد عرب نهايت تعظيم شخصي آنست كه أو را به كنيت بخوانند .
خداوندا چنان كن كه اين مناسك و عبادات حج را به آسانى و تن درستى به جا آورم و أعانت كن مرا و قبول كن خداوندا اگر مرا عارضى به همرسد كه مانع اتمام حج شود مرا محل كن هر جا كه محبوس سازى كه به اعتبار قضاء و تقديرى كه بر من مقدر ساخته ، و دو ركن از من قضاى بدرا به آن كه مخالفت تو از من واقع نشود و به بلائي مبتلا نشوم آن چه گذشت به نيت حج بود .
ديگر احرامست كه آن نيت است في الحقيقة كه از جهة رضاى الهى روى من و موى من و پوست من و گوشت من و خون و استخوان و پى من از زنان و بوى خوش و از جامهاى دوخته و آن چه در حكم دوخته است و آن كه يك يك از اعضا را بنده مذكور مىسازد ممكن است كه كناية باشد از فرمانبردارى كه من و هر جزو من مطيع توئيم و يا آن كه احرام در آن است كه به آفتاب دهم يا آفتابى شود ، و مو را نكنم و نتراشم و پوست بدنم به زنان نرسد و گوشت بدنم در راه تو بگدازد و همچنين خونم همه عرق شود و بريزد يا خون نگيرم و استخوان و مغز آن گداخته شود در راه تو ، يا آن كه اعضا و جوارح همه را از مخالفت تو باز داشته‌ام و به أطاعت تو داشته‌ام خصوصا در أوامر و نواهى و غرضم از اينها رضاى تست ، و آن كه در روز قيامت از جمله مطرودان نباشم و در جمله مقبولان باشم ، يا آن كه از قبيل « لدوا للموت » باشد كه مقصودم از حج خلاصي از جهنم و رسيدن به بهشت نباشد و ليكن

417