و خدمتكاران را آنها كه حاضرند و آنها كه غايبند و هر چه را انعام كرده بر من همه را به تو سپردم به فرمودهء تو ، خداوندا ما را در پناه خود در آورده كه نگذارى ضررى از احدى بما رسد ، و محفوظ دارى و عزيز گردانى ، خداوندا هر كه در پناه تو در مىآيد عزيز است و پناه تو از آن بزرگتر است كه ما توانيم به آن رسيدن و هر كس را تو حفظ كنى هيچ محنتى به أو نمىرسد و نيست خداوندى بجز تو توكل كردم بر خداوند زنده كه هر گز نميرد و جميع ثناها و حمدها مخصوص خداونديست كه هر گز زن و فرزند نداشته چون اينها از لوازم جسمانياتند و هر مخلوق و بنده تواند ، و أو را هر گز در پادشاهى شريكي نبوده است و نيست كه دفع ضرر از أو بكند پس بعد از آن كه خود حمد خود كرد فرمود كه أو را به بزرگى ياد كنيد نه بنحو بزرگيهاى مخلوقات بلكه بزرگى كه عقول از رسيدن به آن عاجزند ، و چون خطاب رسيد بنده فرمان به جا مىآورد و مىگويد كه الله أكبر كبيرا يعنى حق سبحانه و تعالى از آن أكبر و أعظم است كه كسى وصف عظمت أو تواند كرد و عظمتي كه نتوان يافت و نتوان رسيد ، و حمد مىكنم خود را به حمدهاى بسيار و تنزيه مىكنم هر صبح و شام تنزيهي كه وصف أو نتوان كرد و بعضي از اينها را پيشتر گفته است و بعضي را اين شكسته ذكر كرده است و سابقا با ثوابهاى آن و ذكر آن ديگر تكرار مىشود بىفايده و بنده در رساله منفرده أكثر را ياد كرده‌ام با اختصار چون زيادة از آن سبب ملال مىشود ( فإذا خرجت من منزلك فقل بسم الله الرّحمن الرّحيم لا حول و لا قوّة الَّا بالله العلىّ العظيم اللَّهُمَّ انّي أعوذ بك من وعثاء السّفر و كآبة المنقلب و سوء المنظر في الأهل و المال و الولد ، اللَّهُمَّ انّي أسألك في سفري هذا السّرور و العمل بما يرضيك عنّى اللَّهُمَّ اقطع عنّى بعده و ) *

367