نباشند ، پس حضرت شتران هدى را نحر فرمودند و محل شدند و رجوع فرمودند به مدينه مشرفه .
و وجه تعليل آنست كه حضرت هدى را در غير محل خود نحر فرمودند و داخل مكة نشدند و ثواب حج را يافتند به نيّت پس كساني را كه مقدور نباشد آمدن از جاهاى دور با آن كه هدى خود را بفرستند كه در آنجا كشته شود بطريق أولى ثواب حج خواهند داشت و چون اين تعليل غرابتى داشت كلينى ذكر نكرده است و ليكن موسى بن قاسم در كتاب خود ذكر كرده است و أمثال اين تعليلات از جهة عامه مىفرمودند يا جمعى كه هميشه با عامه بحث داشتند مثل معاوية بن عمار حتى آن كه پدرش از فضلاء محدثين عامه است بحسب ظاهر و خواهد آمد چيزى چند كه دلالت بر تشييع أو كند ( و قال الصّادق صلوات الله عليه ما يمنع أحدكم من أن يحجّ كلّ سنة فقيل له لا يبلغ ذلك أموالنا فقال اما يقدر أحدكم إذا خرج اخوه ان يبعث معه بثمن اضحيّة و يأمره ان يطوف عنه أسبوعا بالبيت و يذبح عنه فإذا كان يوم عرفة لبس ثيابه و تهيّا و اتى المسجد فلا يزال في الدّعاء حتّى تغرب الشّمس ) ( 1 ) و منقولست از آن حضرت صلوات الله عليه كه چه چيز مانع است هر يك از شما را كه هر سال حج كنيد ؟ عرض نمودند كه مال ما به اين نمىرسد فرمودند كه آيا قادر نيست هر يك از شما كه چون برادر مؤمن شما به حج رود بهاى قرباني به أو دهد و التماس كند از أو كه هفت شوط طواف از جهة أو بكند و هديى كه از جهة أو خريده است به نيابت أو بكشد و چون روز عرفه شود جامهاى خود را به پوشد و مهيّا شود به آن كه بر شكل محرمان باشد يا زينت

339