مىكردند و بعد از فراغ شش ركعت نماز مىكردند از جهة هر هفت شوط دو ركعت و از جهة دو طواف چهار ركعت مىكردند .
و منقولست از زراره كه با آن حضرت صلوات الله عليه سيزده طواف كردم كه آن حضرت دست مرا گرفته بودند بعد از آن به گوشه فرمودند و بيست و شش ركعت نماز كردند و من نيز كردم ، و ظاهر أحاديث بسيار دلالت مىكند بر آن كه قران را از روى تقيه كرده باشند و تا تقيه نباشد قران نكنند ( و كلَّما قرن الرّجل بين طواف النّافلة صلَّى لكلّ أسبوع أسبوع ركعتين ركعتين ) ( 1 ) و چون قران در فريضة بد است و در نافله باكى نيست پس هر چند كه قران كند از جهة هر هفت شوط دو ركعت نماز بگذارد و أسبوع و سبوع بمعنى هفت شوط است و همزه نسخه است در هر دو و يك سبوع و يك ركعتين نيز نسخه است و اين مضمون در أحاديث بسيار وارد شده است و أحوط عدم قرانست در فريضة و نافله مگر آن چه گذشت كه يك شوط را سهوا زيادة كرده باشد شش شوط بر أو مىافزايد و ديگر خواهد آمد إن شاء ألله

25