به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه شما مىدانيد كه كار من چيست يعنى شتر به كرايه مىدهم و گاه هست كه به نزد من مىآيد زنى كه من مىشناسم كه مسلمانست و دوست دار شماست و شيعه شماست و محرمى ندارد كه أو را بر شتر سوار كند و به زير آورد شتر به أو كرايه بدهم حضرت فرمودند كه هر گاه زن شيعه بيايد به أو كرايه بده يا أو را مىتوانى كه بر شتر سوار كنى و به زير آورى به درستى كه مؤمن محرمست بر مؤمنه بعد از آن اين آية را خواندند كه مردان و زنان شيعه بعضي از ايشان ولايت دارند بر بعضي يعنى زن شيعه بمنزله خواهر و مادر و فرزند يكديگرند در أمثال اينها . و مراد از مؤمن در اينجا ظاهرا عادلست يعنى أمثال تو مردمان عادل ضبط مىكنى خود را كه به قصد لذت أو را بر ندارى چنان كه مادر و خواهر خود را بر مىدارى و اگر نظرت برو و موى أو افتد مكرر نظر نمىكنى قصور ندارد .
و به دوازده سند حسن از أبو بصير منقولست قريب به اين از آن حضرت صلوات الله عليه ، و در حسن كالصحيح از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست كه فرمودند كه زن حرّه متوجّه مكة معظمه مىتواند شد با ثقات يعنى عدول ضابط يا جمعى كه اعتماد بر ايشان باشد اگر چه بد مذهب باشند

128