صلى الله عليه و آله فرمودند كه هر كه اين خانه را طواف كند در وقت زوال آفتاب كه سرش برهنه باشد و در أكثر نسخ اين كتاب ذراعين أو باز باشد و اگر سر و ذراع هر دو باز باشد بهتر است و پا برهنه باشد و گامها را نزديك يكديگر گذارد دو چشم را برهم گذارد كه نگاه به جايى نكند كه از حضور قلب بيفتد و در هر شوطى حجر الأسود را ببوسد يا دست برساند بي آن كه در وقت استلام آزارش به كسى رسد و زبانش بذكر الهى باز باشد البتة حق سبحانه و تعالى بعدد هر گامى هفتاد هزار حسنه در نامه عملش بنويسد و هفتاد هزار سيئه محو كند و هفتاد هزار درجه بلند كند و ثواب آزاد كردن هفتاد هزار بنده در نامه عملش بنويسد كه قيمت هر بنده ده هزار درهم باشد و أو را شفاعت دهند در هفتاد هزار كس از أهل خانه اش يعنى خويشان تا آدم را شفاعت كند و هفتاد هزار حاجتش را بر آورند اگر خواهد در دنيا و الا در عقبى و ظاهرش مشيت الهى است .
بدان كه ظاهر كلام صدوق اينست كه هر دو ثواب از جهة يك چيز است و ليكن در أول مطلق است و در ثاني مقيد و نه چنين است بلكه ثواب مطلق از جهة كل طواف و دو ركعت نماز آنست و ثواب دويم از جهة هر گامى اين مقدار است و استبعادى ندارد كه مطلق طواف آن ثواب داشته باشد و با اين شرايط اقلا به هفتصد برابر آن باشد و ممكن است كه مطلق را حمل كنند بر مقيد و ثواب مختلف شود باختلاف اشخاص به اعتبار نيات و أمثال آن .
چنانكه در موثق كالصحيح از إسحاق بن عمار منقول است كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه پدرم حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه هفت شوط طواف بكند و دو ركعت نماز

77