حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه از دخترى كه حايض نشده است و با شوهرش و اهلش بحج آمدند و دختر حايض شده است و شرمش مىآمده است كه أهل خانه اش را يا شوهرش را خبر كند كه حايض شده است تا آن كه مناسك حجرا با اين حال به جا آورده است و شوهرش نيز با أو جماع كرده است و چون به كوفه كه شهر اوست رسيده است به اهلش گفته است كه اينها بر من واقع شده است حضرت فرمودند كه بر أو لازم است كه شترى را براند و سال ديگر حج بكند و بر شوهرش چيزى نيست چون نمىدانسته است كه زن بر احرام خود است ( و روى فضالة بن ايّوب عن الكاهلىّ قال سالت أبا عبد الله صلوات الله عليه عن النّساء في احرامهنّ فقال يصلحن ما أردن ان يصلحن فإذا وردن الشّجرة أهللن بالحجّ و لبّين عند الميل اوّل البيداء ثمّ يؤتى بهنّ مكَّة يبادر بهنّ الطَّواف و السّعي فإذا قضين طوافهنّ و سعيهنّ قصّرن و جازت متعة [ و صارت خ ] ثمّ أهللن يوم التّروية بالحجّ فكانت عمرة و حجّة و ان اعتللن كنّ على حجّهنّ و لم يفردن حجّهنّ ) ( 1 ) و در صحيحين از فضاله از كاهلي عبد الله بن يحيى كه ممدوحست به مدحي كه كم از توثيق نيست منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از احرام زنان حضرت فرمودند كه در خانه خود كارسازيهاى خود را بكنند يعنى موى پشت زهار خود را بكنند يا بتراشند يا نوره بگذارند و چون قبيح بود : به عباراتى فرمودند كه قباحت نداشته باشد و هم چنين كل بدن را نوره گذاشتن و ناخن گرفتن از دستها و پاها و بعد از آن غسل احرام بكنند و جامهاى احرامى را به پوشند و روانه شوند و چون بمسجد شجره رسند نيت حج بكنند و تلبيه سرّى را بگويند و چون

682