و سأله معاوية بن عمّار عن رجل متمتّع وقع على امرأته و لم يقصّر قال ينحر جزورا و قد خشيت ان يكون قد ثلم حجّه إن كان عالما و إن كان جاهلا فلا شئ عليه قال و قلت له متمتّع قرض من أظفاره بأسنانه و اخذ من شعره بمشقص فقال لا باس به ليس كلّ أحد يجد الجلم ) * ( 1 ) و به أسانيد صحيحه كثيره منقولست از معاوية كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصي كه عمره تمتع كند و پيش از تقصير با زن خود جماع كند حضرت فرمودند كه شترى مىكشد و خوف آن هست كه اگر از روى علم چنين كرده باشد كه حجش از كمال افتاده باشد بلكه از صحت و ليكن بحسب واقع اين شتران رخنه را في الجملة به اصلاح مىآورد ، و اگر از روى ناداني و جهل كرده باشد بر أو چيزى نيست ، باز معاوية گفت كه ديگر عرض نمودم كه اگر كسى عمره تمتع كند و بعضي از ناخنهاى خود را بقصد تقصير از دندانهاى خود بگيرد و بعضي از موى خود را از پيكان تير بگيرد خوبست حضرت فرمودند كه باكى نيست همه كس مقراض ندارد و مطلوب تعبّد است به تقصير و از هر چه باشد خوبست ، و به همين مضمونست در كفاره جزّ در موثقه كالصحيح حلبى از آن حضرت صلوات الله عليه و در موثقه كالصحيحه ابن مسكان آنست كه گوسفندى بكشد و حمل كرده‌اند بعضي بر تخيير يا نظر به فقير گوسفند مجزيست < صفحة فارغة > [ اگر به جاى تقصير حلق كند ] < / صفحة فارغة > ( و روى أبو بصير عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال سألته عن متمتّع أراد ان يقصّر فحلق رأسه قال عليه دم يهريقه فإذا كان يوم النّحر أمرّ الموسى على رأسه حين يريد ان يحلق ) ( 2 ) و در موثق كالصحيح از ليث منقولست كه از حضرت امام جعفر

666