جهة هر تخمى ، و خلافي نكرده‌اند در اين مسأله و مستندش صحيحه علي بن جعفر و صحيحه سليمان بن خالد است و اگر حركت نكرده باشد مىبايد بجهاند بعدد تخم : شترهاى نر را بر شتران مادة و هر چه از آنها بگيرد و سالم بماند هدى است و در مكة معظمه مىكشند ، و اگر در احرام عمره باشد در منى مىكشند اگر در احرام حج باشد و اگر نگيرد بر أو حرجى نيست و بر اين مضمون است صحيحه حلبى و صحيحه أبو الصباح و صحيحه ديگر از أو و أحاديث ديگر ، و اگر عاجز شود از اين بعدد هر تخمى گوسفندى مىدهد و اگر عاجز باشد از گوسفند ده مسكين را طعام مىدهد و اگر از طعام عاجز شود سه روز روزه مىگيرد و به مضمون جميع وارد است حديث علي بن أبي حمزه از حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه ، و صدوق ترتيب را بر عكس نموده و در جزو أول عمل بحديث أبو بصير ليث مرادي كرده است ، و اگر در اين ترتيب قايل شويم به تخيير عمل به مشهور أولى است ، اما در جزو آخر عمل به فقه رضوى كرده است و در آنجا ارسال با تحرك است ، و موافق أحاديث صحيحه آنست كه اگر به چهار به حركت آمده باشند شتر جوان مىدهند پس ممكن است كه در اين صورت مخير باشد و بر تقدير تخيير عمل به مشهور أولى است و الله تعالى يعلم ( و ان وطئ بيض قطاة فشدخه فعليه ان يرسل فحولة من الغنم على عددها من الإناث بقدر عدد البيض فما سلم فهو هدى لبيت الله الحرام ) ( 1 ) و در صحيحين از سليمان بن خالد منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه اگر محرمى راه رود بر تخمهاى اسفرود و بشكند آنها را پس بر اوست بجهاند بعدد تخمها گوسفندهاى نر را بر

646