صلوات الله عليه فرمودند كه محرم هر جانورى كه در بدنش باشد مىتواند انداخت بغير از شپش كه آن حيوان بدنست و از بدن بهم مىرسد فإذا يا فَان پس اگر خواهد كه شپش را از جائى به جايى ديگر برد ضرر ندارد أو را ، و بعضي گفته‌اند بشرط تساوى در حفظ يا احفظيت آنجا و اين أولى است .
و اما أحاديث صحيحه و كالصحيحه كه وارد شده است از حماد بن عيسى و محمد بن مسلم و حسين بن أبي العلا و حلبى و غير ايشان از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه اگر محرم شپش را از بدن بيندازد طعامي تصدق كند يا يك قبضه يا يك كف بدهد محمولست بر تعمد يا استحباب و أحوط آنست كه بدهد خصوصا هر گاه عمدا بيندازد و ظاهر اخبار بسيار آنست كه حرامست انداختن و كشتن پس در حديثي كه واقع شده است كه بيندازند محمولست بر ضرر بسيار .
( و روى ابان عن زرارة قال سألته عن المحرم هل يحكّ رأسه أو يغتسل بالماء فقال يحكّ رأسه ما لم يتعمّد قتل دابّة و لا باس بان يغتسل بالماء و يصبّ على رأسه ما لم يكن ملبّدا فإن كان ملبدا فلا يفيض على رأسه الماء الَّا من الاحتلام . ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه منقولست از ابان از زراره كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه آيا محرم سر خود را مىتواند خارانيدن يا غسل مىتواند كرد يا بدن را مىتواند شست حضرت فرمودند كه سر را مىتواند خارانيدن ما دام كه قصد كشتن جانورى نكند و باكى نيست كه در آب غسل كند و آب بر سر خود ريزد ما دام كه سرش را صمغ و عسل از جهة دفع شپش نينداخته باشد و اگر انداخته باشد آب بر سر نمىريزد مگر از احتلام يعنى غسل واجب چون غسل حيض و نفاس و استحاضة و مس

624