( 1 ) در باب تفث اين حديث را روايت كرده است صدوق از زراره از حمران بنا بر اين صحيح است به أسانيد بسيار و حمران ممدوح است به مدح بسيار كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند در تفسير آية كريمه كه مىبايد به جا آوردند تفث خود را و تفث هر ناخوشى است چنانكه شارب و ناخن نگرفته باشد در مدت احرام ناخن بگيرد ، و در اين مدت از جهة رضاى الهى بوى خوش نكرده‌اند بوى خوش بكنند وقتي كه از عبادات حج فارغ شوند .
و مراد از نسك در اينجا طواف زيارتست چنانكه خواهد آمد و حفوف : بعد عهد است از روغن ماليدن و أمثال آن ممكن است كه مراد از طيب روغن خوشبو باشد ، و أعم أولى است ، و در بعضي از نسخ بدو قافست يعنى حقي كه دارد يا حقهائى كه دارد از بوى خوش و ظاهرا از تصحيف نساخ است .
و در صحيح از محمد بن مسلم از أحد هما صلوات الله عليهما نيز منقولست به همين عبارت تا من الطيب ، پس ظاهر مىشود كه تا محرم است بوى خوش نمىتواند كرد .
و در صحيح از محمد بن منصور بن حاذم منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه احرام گرفتى پس نزديكى مكن به چيزى كه زردى داشته باشد از زعفران و ورس تا طواف كنى خانه كعبه را در حج و خواهد آمد كه در چه وقت محل مىشود .
( و سال عبد الله بن سنان أبا عبد الله صلوات الله عليه عن الحنّاء فقال انّ المحرم ليمسه و يداوى به بعيره و ما هو بطيب و ما به باس . ) ( 2 ) و به أسانيد صحيحه منقولست از عبد الله كه گفت سؤال كردم از

598