( و روى معاوية بن عمّار عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال سألته عن رجل مسّ الطَّيب ناسيا و هو محرم قال يغسل يديه و هو يلبى و في خبر اخر و يستغفر ربّه . ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه متكثرة منقولست از معاوية كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصي كه بوى خوش را استعمال كند از روى نسيان حضرت فرمودند كه دستهاى خود را مىشويد و تلبيه مىگويد .
و در حديث ديگر وارد شده است كه اينها را مىكند و طلب مغفرت مىكند از پروردگار خود و استغفار بر سبيل استحبابست .
و كالصحيح منقولست از إسحاق بن عمار كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم از محرمى كه در خواب باشد و دست خود را به بوى خوش مالد فرمودند كه مىشويد و بر أو چيزى نيست و ديگر سؤال كردم از آن حضرت صلوات الله عليه كه هر گاه محلى روغن مالد بدن محرم را بر روغنى خوشبو و محرم نداند كه روغن خوشبو است كه بر أو ماليده است به آن كه نداند كه روغنست حضرت فرمودند كه آن را از بدن مىشويد و من بعد ملاحظه كند كه چنين نشود .
و در بعضي از نسخ و يعذر است يعنى چون جاهل است معذور است و در أكثر مسايل حج جاهل مسأله نيز معذور است به اعتبار آن كه در عمرى يك بار حج واجبست بخلاف نماز كه روزى پنجم رتبه واجبست .
( و روى حمران عن أبي جعفر صلوات الله عليه في قول الله عزّ و جلّ * ( ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ ) * « قال التّفث حفوف الرّجل من الطَّيب فإذا قضى نسكه حلّ له الطَّيب » . )

597