جعفر صادق صلوات الله عليه كه من حلواى خرمائى خوردم تا سير شدم و محرم بودم فرمودند كه چون از عبادات حج فارغ شوى و خواهى كه از مكة معظمه بيرون آيى يك درهم خرما بخر و آن را تصدق كن تا كفاره اين خوردن باشد و كفاره هر چه در حال احرام واقع ساخته باشى از روى ناداني ، و اين تصدق بر سبيل استحبابست و اين از جمله قضاى تفث است و صحيحه معاوية بن عمار نيز خواهد آمد .
< صفحة فارغة > [ هر كه طعامي زعفران دار يا زعفران را عمدا بخورد ] < / صفحة فارغة > ( و روى زرارة عن أبي جعفر صلوات الله عليه قال من اكل زعفرانا متعمدا أو طعاما فيه طيب فعليه دم و ان كان ناسيا فلا شئ عليه و يستغفر الله و يتوب اليه ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه منقولست كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه طعامي زعفران دار يا زعفران را عمدا بخورد يا طعامي را بخورد كه بوى خوش داشته گوسفندى مىكشد و تصدق مىكند آن را بر فقرا و اگر از روى فراموشى خورده باشد بر أو چيزى نيست و طلب مغفرت مىكند از حق سبحانه و تعالى و بازگشت مىكند بسوى أو بانكه مىگويد استغفر الله و أتوب اليه و ظاهر آنست كه توبه بر سبيل استحباب باشد زيرا كه بر نسيان مؤاخذه نيست و ليكن غالب أوقات نسيان به سبب عدم اعتناست كه اگر ملاحظه نيكو كند نسيان نخواهد كرد چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه :
* ( رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِينا أَوْ أَخْطَأْنا ) * ( و روى عن الحسن بن زياد قال قلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه وضّأنى الغلام و لم اعلم به دستشان فيه طيب فغسلت يدي و انا محرم فقال تصدّق بشيء لذلك . ) ( 2 ) و كالصحيح منقولست از حسن كه گفت عرض نمودم به حضرت امام

595