و در صحيح از ابن أبي يعفور منقولست كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه بوى خوش مشك است و عنبر و زعفران و عود .
و در صحيح از عبد الغفار منقولست كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه بوى خوش مشك عنبر و زعفران و ورس است .
و در صحيح از معاوية بن عمار منقول است كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه مس مكن هيچ چيز از بوى خوش را در حال احرام و بر خود ممال هيچ روغن را در حال احرام و بپرهيز از بوى خوش و اگر به بوى خوش رسى بيني خود را بگير ، و اگر به بوى بد رسى بيني را مگير به درستى كه سزاوار نيست كه محرم از بوى خوش لذت بيابد و پرهيز كن از بوى خوش در آن كه در توشه ات بگذارى يا بگذارند پس اگر كسى مبتلا شود به بوى خوش پيش از احرام و بعد از غسل پس مىبايد كه غسل را اعاده كند و تصدق كند به آن مقدار كه از بوى خوش منتفع شده است و حرام نيست بر تو از بوى خوش مگر چهار چيز كه آن مشك و عنبر و زعفران است و ورس ، و ليكن مكروهست محرم را بر خود ماليدن هر روغنى را كه بوى خوش داشته باشد مگر آن كه مضطر شود بمانند روغن زيت و شبه آن كه به آن مداوا مىتوان كرد .
( و روى عن الحسن بن هارون قال قلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه اكلت خبيصا فيه زعفران حتّى شبعت منه و انا محرم فقال إذا فرغت من مناسكك و أردت الخروج من مكَّة فابتع بدرهم تمرا و تصدّق به فيكون كفّارة لذلك و لما دخل عليك في احرامك ممّا لا تعلم . ) ( 1 ) و كالصحيح است منقولست از حسن كه عرض نمودم به حضرت امام

594