و در صحيح عيص منقولست كه تا سر بيني مىآويزد ، و در صحيح ( حلبى آنست كه رو را باز گذارند و تا دهان مىتوان آويخت . ) * و في رواية معاوية بن عمّار عنه صلوات الله عليه أنه قال تسدل المرأة الثّوب على وجهها من أعلاها إلى النّحر إذا كانت راكبة . ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه زن برقع را بر رو مىآويزد از بالا تا گود گردن هر گاه سوار باشد يعنى بر شتر تا أو را نتوانند ديدن و أحاديث سابقه را حمل مىتوان كرد بر حالت پياده مثل حالت طواف يا بترتيب كه تا سر بيني هر گاه پياده باشد و بر مانند أسب و استر تا ذقن يا دهن و بر الاغ تا ذقن ، و ظاهر جمع آنست كه سواره بر هر چه باشد تا نحر و پياده بحسب فضيلت باشد هر چند كمتر باشد بهتر باشد و جمعى گفته‌اند كه مىبايد بر روى أو نخورد چنانكه از مو مىبافند و هميشه زنان عرب بر رو مىبندند و اين أحوط است .
( و روى عبد الله بن ميمون عن الصّادق عن أبيه صلوات الله عليهما قال المحرمة لا تتنقّب لأنّ احرام المرأة في وجهها و احرام الرّجل في رأسه . ) ( 2 ) و در حسن كالصحيح منقولست كه آن حضرت فرمودند كه زنى كه احرام گرفته باشد نقاب نمىاندازد زيرا كه احرام زن در روى اوست و احرام مرد در سر اوست و ظاهرا بر سبيل كراهت باشد ، و يا آن كه آن چه بر روى بندند نقاب باشد و هر چه را آويزند نقاب نگويند و اين وجهي است در جمع و ليكن ظاهرا تعليل خلاف اين وجهست ، و اينها در وقت رفتن است و در منزل قصور ندارد .
چنانكه در صحيح از زراره منقولست كه گفت عرض نمودم به حضرت

572