مشرّف شده است و چون به اين كس مىرسد اين كس را از گناهان پاك مىكند ، و ممكن است كه مراد اين باشد كه باكى نيست كه به جامه احرامى رسد چون مشرّفست و ظهور عبارت از تشرف باشد و چون متعارف اين بود كه غسل احرام را در مدينه مشرفه مىكردند و جامه احرام را مىپوشيدند و بعد از آن بمسجد شجره مىرفتند و از آنجا احرام مىگرفتند و در وقت رفتن زيارة وداع مىكردند بسيار بود كه در آن وقت خلوق را مىپاشيدند و به جامه احرامى مىرسيد ، و ممكن است كه مراد اين باشد كه خلوق كعبه و خلوق قبر دو نوع باشد از بوى خوش كه هر دو زعفران و عنبر و مشك داشته باشد و خلوق كعبه را نيز بر كعبه مىپاشيده باشند در حال پاشيدن هر دو به كعبه به جامه رسيده باشد ، و أول بحسب عبارت اظهر است .
و در صحيح عبد الله بن سنان ، و در صحيح يعقوب بن شعيب از آن حضرت نيز منقولست كه باكى نيست در آن كه خلوق كعبه به جامه محرم برسد و نمىبايد كه بشويند زيرا كه آن طهور است و لفظ طهور در حديث عبد الله است و خلافي بحسب ظاهر نيست در استثناى خلوق كعبه از بوى خوش محرم .
و در صحيح از هشام بن حكم منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه باكى نيست در بوى خوشى كه عطاران مىفروشند در ميان صفا و مروه و در كار نيست كه بيني را بگيرد كه آن بو را نشنود بلكه نگيرد .
( و سأله سماعة عن الرّجل يصيب ثوبه زعفران الكعبة و هو محرم فقال لا باس به و هو طهور فلا تتّقه ان يصيبك . ) ( 1 ) و در موثق از سماعه منقولست كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه

563