به جا آورد و اعتقاد داشته باشد كه علي بن أبي طالب برادر أو و وصى و جانشين اوست و آن حضرت را امام خود داند و أطاعت آن حضرت را بر خود واجب داند مثل أطاعت محمد صلَّى الله عليه و آله و اعتقاد داشته باشد كه يازده فرزند على بر گزيدكان خداوند عالميانند و معصومانند و آيات عجيبه الهيند و دلايل و براهين وجود واجب الوجود و علم و قدرت و اراده اويند ، و ايشان را واجب الاطاعه خود داند ايشان را داخل مىكنم در بهشت خود اگر چه گناهان ايشان مثل كف درياها باشد .
حضرت فرمودند كه چون حق سبحانه و تعالى پيغمبر ما را مبعوث گردانيد فرمود كه يا محمد * ( وَما كُنْتَ بِجانِبِ الطُّورِ ) * الخ » يعنى يا محمد تو حاضر نبودى در جانب كوه طور كه امتت را ندا كرديم و اين كرامتها به ايشان كرديم پس حق سبحانه و تعالى به حضرت محمد صلَّى الله عليه و آله فرمود كه بگو الحمد للَّه رب العالمين كه مرا اين فضيلت كرامت كرد و خطاب به امّت آن حضرت فرمود كه شما نيز بگوئيد الحمد للَّه رب العالمين كه ما را باين فضيلت از جميع عالميان برگزيد و نداد به كسى آن چه عطا فرمود بما ظاهرا مراد اين باشد كه چون حق سبحانه و تعالى در اين سوره تعليم مىفرمايد بندگان خود را كه چگونه حمد أو كنند تعليم نيز فرموده است كه چون حمد الهى كنند همه نعمتهاى أو را منظور دارند و أعظم نعمتها ايمان است أول أو را حمد كنند به اين نعمت و بعد از آن بر ساير نعم .

537