كه چهار روز از ماه ذو القعدة مانده بود و چون به ذو الحليفة رسيدند ظهر شد غسل كردند و داخل مسجد شجره شدند و در آنجا نماز ظهر را به جا آوردند و عزم داشتند و بس ، پس احرام بحج گرفتند همه و از مسجد بيرون آمدند تا رسيدند به بيدا ميل أول و مردمان دو صف زدند از دو طرف راه و حضرت در آنجا تلبيه گفتند و شصت و شش يا شصت و چهار شتر راندند تا به مكة رسيدند در آخر روز چهارم از ماه ذي حجه پس طواف مكة معظمه هفت شوط كردند و عقب مقام إبراهيم عليه السلام دو ركعت نماز به جا آوردند و در أول طواف و آخر طواف استلام حجر الأسود كردند پس فرمودند كه صفا و مروه از شعاير حق سبحانه و تعالى است و از مواضع بندگى اوست ابتداء كنيد به صفا چون حق سبحانه و تعالى ابتدأ به آن فرموده است در قرآن مجيد و مسلمانان را گمان اين بود كه سعى ميان صفا و مروه را كفار قريش وضع كرده‌اند حق سبحانه و تعالى اين آية را فرست كه انّ الصفا الخ و ترجمه اش اين است كه بتحقيق صفا و مروه از جمله جاهاى عبادت الهى است پس كسى كه حج خانه يا عمره خانه كند بر أو حرجى نيست كه طواف كند بر صفا و مروه و خواهد آمد كه اين آية پيشتر نازل شده در عمره قضا پس حضرت بر كوه صفا بلا رفتند و رو بر كن يماني كردند و حمد و ثناى الهى به جا آوردند و دعا كردند بمقدار خواندن سوره بقره به تأنى و هموارى نه به استعجال پس از صفا به زير آمدند و متوجه مروه شدند و بر مروه توقف فرمودند آن مقدار كه بر صفا توقف فرموده بودند پس از مروه به صفا آمدند و توقف فرمودند و دعا كردند چنانكه پيشتر توقف كرده بودند ، ديگر به مروه آمدند تا از سعى فارغ شدند و ظاهرش آنست كه در هر مرتبه آن مقدار توقف فرموده باشد كه سوره بقره تواند خواندن .

489