نام کتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي المجلسي ( الأول ) جلد : 7 صفحه : 478
آورند بيرون نروند از حرم تا حج را بفعل آورند پس معنى بحجة و عمرة حج تمتع است بخلاف افراد و قران كه جايز است كه عمره را در غير اشهر حج واقع سازد بقصد وجوب و در وقت حج احرام بحج از ميقات بگيرد و حجرا به جا آورد ( و روى أبو ايّوب عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال انّ أحدهم يقرن و يسوق فادعه عقوبة بما صنع ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه گاه هست كه مىبينم يكى از سنّيان را كه حج قران مىكند و سياق هدى مىكند و اگر بگويم كه مكنيد سخن مىشنوند و ليكن ايشان را بحال خود مىگذارم بواسطة اعمال قبيحة ايشان كه دست از متابعت أئمة معصومين سلام الله عليهم كه أصل دين است بر داشتهاند و متابعت عمر را بر متابعت حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله اختيار نموده قول اشقى الأشقياء را مقدم داشتهاند و در هر يك از صحاح ستّه خصوصا در صحيح بخارى أحاديث متواتره نقل كردهاند از عايشه و انس بن مالك و جابر ابن عبد الله و عبد الله بن عباس و غير ايشان كه همه نقل كردهاند كه حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله در حج وداع فرمودند كه نقل كنند به عمره تمتع و آن حضرت مىفرمودند كه اگر من مىدانستم كه عاقبت چنين خواهد شد سياق هدى نمىكردم و ليكن چون هدى خود را راندهام محل نمىتوانم شد تا هدى را بكشم و عمر مىگفت خدا گفته است كه حج و عمره را تمام كنيد و پيغمبر خودش حج كرد معقولست كه ما عمره به جا آوريم و متوجّه عرفات شويم و از ذكرهاى ما آب منى ريزد وجه منع عمر را بخارى ذكر كرده است كه ميان كفار جاهليت چنين مقرر بود كه عمره
478
نام کتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي المجلسي ( الأول ) جلد : 7 صفحه : 478