مىآمرزند و چهار ماه ديگر كه آن ذي الحجة و محرم و صفر و ربيع الأول است حسنات از جهة أو مىنويسند و گناهان را نمىنويسند مگر آن كه فعلى صادر شود كه واجب شود دخول نار به سبب آن به آن كه كافر شود پس چون چهار ماه تمام مىشود با مردمان مساوى مىشود كه حسنات و سيئات أو را مىنويسند و در اين حديث اگر چه تصريح بده روز ربيع الاخر نشده است اما اشاره به آن شده است در أول و آخر < صفحة فارغة > [ تعظيم كعبه ] < / صفحة فارغة > ( و انّما يكره الاحتباء في المسجد الحرام تعظيما للكعبة ) ( 1 ) و در صحيح از حماد بن عثمان منقول است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه مكروه است احتبا كردن در مسجد الحرام از جهة تعظيم كعبه چون كسى كه در مسجد است رو به كعبه مىنشيند و در حالت احتبا اگر زير جامه در پا نداشته باشد عورتش محاذى كعبه مىشود و اگر زير جامه داشته باشد نيز عورت محاذى مىشود و احتبا آنست كه ساقهاى پاها را بلند مىكنند و چهار ذرعى يا كمر و حدت را از پشت به پيش مىآورند و ساقها را با پشت به آن مىبندند و محاذاة عورت مىشود و اگر نشود نيز مخالفت تعظيم هست مثلا اگر بزرگى باشد بحسب دنيا و چنين بنشينند در برابر أو أو را بد مىآيد و كعبه بزرگست بىدغدغه اگر شعور داشته باشد كه ظاهر است و اگر نداشته باشد چون حق سبحانه و تعالى امر به تعظيم آن فرموده است با أو بنحو بنده نزد پادشاهان سر مىبايد كرد لهذا از هزار فرسخى رو به جانب آن بول و غايط كردن بد است .
و اين روايت صدوقست و كلينى نيز روايت كرده است كالصحيح از عبد الله بن سنان كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه سزاوار نيست هيچ كس را كه احتبا كند در برابر كعبه و در بعضي از نسخ

46