بدان كه اين حديث را كلينى و صدوق در علل ذكر كرده‌اند و هر دو موافقند كه هيچ نحو مخالفتي ندارند ، و در اين كتاب عبارات زياد شده است .
يكى « من يوم يحلق رأسه » چون خواهد آمد كه ابتداى ماههاى سياحت از روز عيد است كه در آن روز سر مىتراشند و اين سهل است .
دويم الأشهر الحرم است و الأشهر در هر دو كتاب نيست و نمىبايد بلكه الحرم است يعنى حرم را بر ايشان مباح كردند تا كارسازيهاى خود را بكنند و اگر چيزى در حرم داشته باشند بيرون برند و اگر از كسى چيزى طلب داشته باشند بگيرند و از اشهر حرم پنجاه روز داخل اين چهار ماه است همه را اشهر حرم گفتن مناسب نيست و ظاهرا اين زيادتى از نساخ شده باشد سيم لفظ مسك است كه در هر دو كتاب نيست و ظاهرش آنست كه محرّمات را بر أو حلال كرده‌اند و يقينا مراد نيست بلكه اگر ايشان گناهى بكنند حق سبحانه و تعالى مىآمرزد و فرق بسيار است ميان اين هر دو و ظاهرا اين نيز از نساخ زياد شده است سهوا و آن چه مىبخشد چهار ماه سياحت است كه بيست روز از ذي الحجة است تا دهم ربيع الاخر و در صحيح از سعد اسكاف منقول است كه گفت از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه شنيدم كه مىفرمودند كه چون كسى اراده حج داشته باشد و شروع كند در تهيه راه حج هر گامى كه بر مىدارد ده حسنه در نامه عملش مىنويسند و ده سيئه محو مىكنند و ده درجه أو را بلند مىكنند تا چون از تهيه فارغ مىشود و در دانه مىشود چهار پاى أو هر گامى كه بر مىدارد ده حسنه در نامه عملش مىنويسند و ده سيئه محو مىكنند و ده درجه أو را بلند مىكنند تا وقتي كه از افعال حج فارغ مىشود جميع گناهان أو را

45