پس حضرت فرمودند كه مروّت چه چيز است نزد شما عرض نمودند كه نمىدانيم شما بفرماييد حضرت فرمودند كه و الله كه مروّت و انسانيت و آدميت آنست كه سفره اش در در خانه باشد كه تا سايل رسد احسان كند و انتظار نفرمايد ، پس شروع فرمودند در تفصيل كه مروّت بر دو قسم است مروّت در حضر و آدميّت در سفر ، اما آن چه در حضر است تلاوت قرآنست كه عهد الهى است ، و ملازمت مساجد است به آن كه نمازها را در أوايل اوقاتش به جماعت به جا آوريد و اگر برادران مؤمن را كارى باشد بكار سازى ايشان روانه شود ، و اگر حق سبحانه و تعالى انعامى كند از خدمتكاران خود تقصير نكند بلكه ايشان را به جامهاى خوب مزين سازد چون مردمانى كه از آدميّت خبري دارند خود زينت نمىكنند و غلام و كنيز خود مزين مىدارند تا ايشان را بخيل نگويند و زينت ايشان زينت صاحبست بلكه بالاتر دوستان خوشحال مىشوند و دشمنان منكوب و مخذول مىشوند چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه * ( وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ) * و بهترين نعمتهاى نعمت ظاهر ساختن آن نعمت است بر بندگان و خدمتكاران ، و احسان و انعام بر ديگران را أول فرمودند و آن مشتركست در حضر و سفر .
و اما مروّت و انسانيت در سفر آنست كه توشه بردارند و بسيار نفيس بردارند و احسان خود را از هيچ كس از رفقا دريغ ندارد و هر عيبى كه از رفقا ديده باشد در سفر چون از هم جدا شوند فراموش كند و بديهاى ايشان را نكرده انگارد چون خلقها در سفرها تنگ مىشود و از اين جهتش سفر مىگويند كه هر صفتي كه در نفس مركوز است از خوب و بد همه ظاهر مىشود پس مزاح و خوش طبعى بسيار مطلوبست به شرطي كه فحش نگويند

413