لأبي عبد الله صلوات الله عليه انّ أبا حنيفة رأى هلال ذي الحجّة بالقادسيّة و شهد معنا عرفة فقال ما لهذا صلاة ما لهذا صلاة ) ( 1 ) كالصحيح منقول است از ايّوب كه گفت شنيدم كه وليد عرض مىنمود به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه أبو حنيفة سعيد سابق و راننده حاجيان و به يا نيز خوانده‌اند يعنى كسى كه پيشتر از حاجيان مىرفت اگر چه بعد از همه به بيست روز مىرفت و ماه ذي الحجة را در قادسيّه كه چهار فرسخى نجف است ديد و عرفه را با ما دريافت حضرت فرمودند كه نماز چنين كسى صحيح نيست و نمىتواند نماز درست كردن چون قريب به دويست و پنجاه فرسخ است بهشت روز رفته است كه در روزى بر سر هم سى فرسخ زيادة رفته است كي ممكن است كه نماز صحيح تواند كرد و كشى نقل كرده است در حسن كالصحيح از عبد الله بن عثمان كه مذكور شد نزد حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه حكايت أبو حنيفة كه أو حاجيان را در چهارده روز به مكة مىبرد از كوفه حضرت فرمود كه نمازش نماز نيست يعنى صحيح نيست يا مقبول نيست ظاهرا شتران تندرو داشته است و كأرش اين بوده است كه هر كه از حج باز مانده بوده است از جهة كارها ابتدأ دو هفته مىبرده است و آخر بهشت روز رسانيد ، و همين أبو حنيفة از أصحاب حضرت بود و ثقة و معتمد بود و عاقبت به اعتبار مشاركت در كنيت با أبو حنيفة چنين شد و ممكن است كه نشنيده باشد اينها را با آن كه بعد از شنيدن توبه كرده باشد و دور نيست كه اين مبالغات به اعتبار كراهت باشد ، و ممكن است كه اين عمل را بقصد وجوب كند چون داخل است در استطاعت و سبب خلاصي جمعى شود از عذاب الهى به اعتبار تقصير ، و از أمثال اين اخبار ظاهر مىشود كه تحمل اين مشقتها واجب نباشد و الله تعالى يعلم

404