إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 725)

چهارپاهاى لاغر سوار شوى از منزل مگذريد و در منازل متعارفه فرود آييد پس اگر منزل خشك باشد و علف نداشته باشد تند كنيد تا خود را به علف زار رسانيد و در ميان يا حوالي علفزار فرود آييد كه تا حيوانات در آنجا بچرند ، و اگر در منزل علف باشد از آنجا مگذريد ، پس هر گاه در رفق اين مقدار مبالغه واقع شده است با حيوانات و مكارى ، پس چگونه خواهد بود رفق با مؤمنان صالح و عالم و أمثال ايشان و كلينى اين حديث را در باب رفق با مردمان آورده است و چنين فهميده است كه مذكور شد ( و قال صلَّى الله عليه و آله من سافر منكم بدابّة فليبدأ حين ينزل بعلفها و سقيها ) ( 1 ) و كالصحيح منقولست از أبو بصير و محمد بن مسلم از حضرت امام جعفر صادق از پدرش از حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليهم كه حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله فرمودند كه هر كه چهارپاى را با خود بسفر برد چون فرود آيد أول آب و علف به آن بدهد و بعد از آن متوجه شود بكارهاى ديگر چون مشقت كشيده است ( و قال أبو جعفر صلوات الله عليه إذا سرت في ارض خصبة فارفق بالسّير و إذا سرت في ارض مجدبة فعجّل بالسّير ) ( 2 ) و بسند كالصحيح سابق از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه منقولست كه هر گاه راه رويد و در محاسن مصحح به صاد است و آن اظهر است يعنى هر گاه در اثناى راه به زمينى رسيد كه گياه و علف داشته باشد هموار برويد تا شتران بلكه ساير حيوانات چرا كنند و روند و تند مرانيد و هر گاه رويد يا داخل شويد در زمين خشك كه علف و گياه خشك نيز نداشته باشد تند كنيد و مدار صحراى مكة بر اين است كه شتران در اثناى راه چرا مىكنند پس رفق با ايشان آنست كه باين نحو بروند

391