إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 725)

آب مىدهند در حالت خوردن جو و بعد از آن به اندك زماني و اگر دو سه ساعت گذشته باشد و آب بدهند ادخال مىشود و جو را هضم نكرده دفع مىكند و آب نمىدهند تا دو سه ساعت از روز بگذرد و ديگر آب نمىدهند تا وقت جو و تازيانه ، و چوب بر روى چهار پا نزنند زيرا كه هر رويى تسبيحى يا تحميد حق سبحانه و تعالى مىكند ، و داغ بطريق أولى كه نمىتوان كرد يعنى مكروه است زدن و داغ كردن .
چنانكه در حديث كالصحيح علي بن جعفر وارد است كه گفت برادرم صلوات الله عليه فرمودند كه باكى نيست زدن و داغ كردن بر روى حيوانات ، و أحاديث بسيار در نهى از هر دو وارد شده است و حكمت نزدن مخفى است زيرا كه هر ذره از ذرات به تسبيح و تحميد الهى مشغولند اگر چه ممكن است كه تسبيح رو بيشتر باشد يا حيوان بسيار متضرر شود ، و ممكن است كه ضمير راجع به حيوانات باشد كه هر حيواني به تسبيح و تحميد مشغولند پس رعايت ايشان بايد كرد و بسيار ضرر به ايشان نبايد رسانيد و الله تعالى يعلم ، و نايستند بر بالاى حيوان يعنى باز ندارند كه بر پشت ايشان صحبت دارند مگر در حالت جهاد كه ضرور است بلكه راه روند يا به زير آيند و صحبت بدارند ، ديگر آن كه آن مقدار بار بر أو نكنند كه طاقت حمل نداشته باشد و اين معنى را و أهل عرف بيشتر مىدانند كه به تجربه يافته باشند و هم چنين آن مقدار راه كه تواند رفت بروند چنانكه متعارفست هشت فرسخ شرعي مگر با ضرورت < صفحة فارغة > [ زماني كه مىشود حيوان را زد ] < / صفحة فارغة > ( و سال رجل أبا عبد الله صلوات الله عليه متى اضرب دابّتى تحتى قال إذا لم تمش تحتك كمشيها إلى مذودها ) ( 1 ) كالصحيح منقولست كه شخصي از حضرت امام جعفر صادق

371