< صفحة فارغة > [ چون حضرت سيد الساجدين بسفر مىرفتند بهترين توشه ها بر مىداشتند ] < / صفحة فارغة > ( و كان علىّ بن الحسين صلوات الله عليهما إذا سافر إلى مكَّة إلى الحجّ أو العمرة تزوّد من أطيب الزّاد من اللَّوز و السّكَّر و السّويق المحمّض و المحلَّى ) ( 1 ) و به أسانيد صحيح و كالصحيح بسيار منقولست كه حضرت امام بحق ناطق جعفر بن محمد الصادق صلوات الله عليهما مىفرمودند كه چون حضرت سيد الساجدين بسفر كه مىفرمودند از جهة حج يا عمره يا هر دو بهترين توشه ها بر مىداشتند مانند بادام و شكر و بادام قندى الحال متضمن هر دو است و سويق كه آرد بود داده است بر مىداشتند و ترش و شيرين مىفرمودند از مانند قند و سماق و به آن چاشت مىفرمودند چون در سفر مكة نادر است كه قافله بيندازد كه طبخ توانند كردن ، در وقت عصر كه فرود مىآيند طبخ مىكنند و ممكن است كه حضرت قاووت را از جهة غذاى خود بر داشته باشند و از جهة ديگران طبخ مىفرموده باشند چنانكه دأب حضر ايشان نيز چنين بود ، و چون در سفر رياضات و حركات عنيفه هست في الجملة تنعم مىفرموده باشند كه بدن از عبادات اهمّ ضعيف نشود اگر چه محبت الهى غذاى ايشان بود و محتاج به غذاى ديگر نبودند و ليكن از دو وجه اينها مىفرمودند يكى آن كه كار بر ديگران دشوار نشود و ديگران متابعت ايشان كنند .
و دويم از جهة غلاة شيعه كه نسبت خدائى به ايشان ندهند ، يا آن كه اينها مىفرمودند باز جمعى بودند كه به اندك چيزى كه از ايشان مىديدند اثبات الوهيت از جهة ايشان مىكردند و تقيه كه حضرات أئمة معصومين صلوات الله عليهم از اين جماعت مىكردند بيشتر بود از تقيه كه از دشمنان مىكردند

355