امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه برداشتم بوى خوش مقام را كه بمنزله عبير پاشيده بودند بر آنجا و خاكى از خاكهاى كعبه را كه از زمين يا ديوار تراشيده باشند نه خاكروبه آن و هفت سنگ ريزه نيز برداشتم چون سنگ ريزه هاى رمى است كه مىآورند و در مسجد الحرام مىريزند توهّم كرده بوده است كه چون از خارج مىآورند چون جزو مسجد شود حضرت فرمودند كه بد كردى مىبايست بپرسى هر كار كنى و چون بوى خوش را بكار فرموده بود متعرض أو نشدند و فرمودند كه اما خاك و سنگ ريزه را رد كن بمسجد چون جزو مسجد است ( و روى محمّد بن مسلم عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال لا ينبغي لأحد ان يأخذ من تربة ما حول البيت و ان اخذ من ذلك شيئا ردّه ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه و كالصحيح منقولست كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه سزاوار نيست كه احدى از خاك دور خانه بردارد و اگر بردارد باز به جاى خود برد و ظاهر لا ينبغي كراهتست و بسيار است كه در حرمت نيز اطلاق مىنمايند و ظاهر لفظ ردّه لزوم است و ممكن است كه حمل بر كراهت كنيم چون غالب أوقات گرديست كه از جاهاى غير مسجد باد مىآورد و چون ممكن است كه جزوى از خاك مسجد داشته باشد بردن خوب نباشد ( و قال حذيفة بن منصور لأبي عبد الله صلوات الله عليه انّ عمّى كنس الكعبة فاخذ من ترابها فنحن نتداوى به فقال ردّه إليها ) ( 2 ) و كالصحيح منقولست از حذيفة كه عرض كردم به آن حضرت صلوات الله عليه كه عمّم كعبه را رفته بود و آن خاك را برداشته است و ما از جهة رفع بيمارى آن را دوا مىكنيم خوبست حضرت فرمودند كه پس بريد بسوى كعبه

259