داخل شود در أو أيمن است حضرت فرمودند كه مراد اين است كه هر كه داخل حرم شود و پناه به حرم برد أيمن است از عذاب الهى در دنيا و عقبى ، اما در عقبى به سبب احاديثى كه گذشت و اما در دنيا به سبب أحاديث صحيحه بسيار كه هر كه جنايتي كند خارج حرم و داخل حرم شود بر أو تنگ مىكنند در طعام و آب و مسكن تا بيرون آيد و أو را قصاص كنند ، و فرمودند كه داخل است در آية وحوش و طيور وحشيّه كه در حرم مىباشند يا از بيرون حرم داخل حرم شوند ايمنند يعنى أيمن داريد آنها را از رمانيدن و آزار رسانيدن تا وقتي كه به خودى خود از حرم بيرون آيند و هر كه موجب حد يا قصاص را در حرم به فعل آورد حد مىزنند و قصاص مىكنند أو را در حرم زيرا كه حرمت حرم را نداشته است .
و ظاهر آن است كه اين جمله آخر از حديث عبد الله باشد و بنا بر اين تعميم در جزو أول حديث ضرور است ، و ليكن كلينى و شيخ در حديث ذكر نكرده‌اند بنا بر اين صريح نيست و ليكن بر همه آن چه مذكور شد أحاديث صحيحه متكثرة وارد شده است .
از آن جمله در صحيح معاوية بن عمار ، و صحيح حلبى و غير ايشان از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست در تفسير قول حق سبحانه و تعالى كه * ( وَمَنْ دَخَلَه كانَ آمِناً ) * فرموده كه هر گاه شخصي جنايتي كند خارج حرم و پناه به حرم آورد جايز نيست يا سزاوار نيست كسى را كه أو را بگيرد در حرم و ليكن چيزى به أو نمىفروشند و طعامش نمىدهند و آتش نمىدهند و با أو سخن نمىكنند تا خود از حرم بيرون آيد و بگيرند و قصاص كنند و اگر در حرم جنايت كرده باشد أقامت مىكنند بر أو حد و قصاص را چون حرمت حرم را نداشته است

254