إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 725)

آزمايشى بود كه هويدا ساخت خلَّت حضرت إبراهيم عليه السّلام را كه محبت ما را بر محبت چنين فرزندى مقدم داشت و فدا داديم إسماعيل يا إسحاق يا هر دو را بذبحى عظيم و بسيار فربه يعنى قوچ سياه و سفيدى كه در علف زار راه مىرفته است و در آن جا مىخورده است و هميشه نظر در علفزار كرده بود و پشكل و بول در علفزار كرده بود و اينها كناية است از فربهى ، و بعضي گفته‌اند كه اين مواضع از آن سياه بوده ، و بعضي گفته‌اند كه سايه اش عظيم بوده است و اين نيز كناية است از فربهى ، و شاخ دار بود و نر بود و در باغستانهاى بهشت چهل سال چريده بود تا فداى إسماعيل بوده باشد . چنين گويد مصنف اين كتاب كه در اين كتاب نمىخواهم كه حكايات را نقل كنم زيرا كه غرضم از تاليف اين كتاب ايراد اخبار احكام است و به تقريب علتي چند را ذكر مىكنم و هر چه قصّهاى پيغمبران است در كتاب نبوت ذكر كرده‌ام ، و بسيارى از آن در علل و عيون و خصال ذكر كرده است و أكثر را در روضه ذكر كرده‌ام .
( و انّ إبراهيم و إسماعيل عليهما السّلام حدّ المسجد الحرام ما بين الصّفا و المروة فكان النّاس يحجّون من مسجد الصّفا و قد روى انّ إبراهيم خطَّ ما بين الحزورة إلى المسعى ) ( 1 ) و منقول است در قوى كالصحيح از حسن كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از رأى ايشان در مسجد الحرام حضرت فرمودند كه إبراهيم و إسماعيل حد مسجد الحرام مقرر فرمودند در ميان صفا و مروه ، و صدوق زياد كرده است كه پس مردم حج يعنى طواف مىكردند از مسجد صفا و در بعضي از نسخ و المروة يعنى مسجد مروه .
و كلينى ذكر كرده است كه در روايتي ديگر منقول است از حضرت

181