بايد كرد و در ألقاب ايشان حاجى الحرمين الشرفين نيز از جمله تعظيم است .
< صفحة فارغة > [ كسى كه در راه حج بميرد ] < / صفحة فارغة > ( و من أماط اذى عن طريق مكَّة كتب الله له حسنة و في خبر اخر و من قبل الله منه حسنة لم يعذّبه ) ( 1 ) و كالصحيح از إسحاق منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه دور كند آزارى را از راه مكة معظمه مثل آن كه پل به بندد و سنگها كه در ميان راه باشد بردارد و دست ظالمان را كوتاه كند و أمثال اينها حق سبحانه و تعالى مىنويسد از جهة أو حسنه و هر كه را بنويسد از جهة أو حسنه أو را عذاب نمىكند و ظاهرا صدوق جزو أول را در يكى از أصول ديده بوده است و نقل كرده است و جزو آخر را از حديث ديگر كه در أبواب حسنه ديگر كه در أبواب صلوات گذشته متصل باين گردانيده كه گفت در خبري ديگر چنين است مع هذا كلينى همان معنى را با جزو أول نقل كرده است و صدوق غافل شده است چون در باب نوادر ذكر كرده است ( و من مات محرما بعث يوم القيمة ملبيا بالحجّ مغفورا له و من مات في طريق مكَّة ذاهبا أو جائيا امن من الفزع الأكبر يوم القيمة و من مات في أحد الحرمين بعثه الله من الآمنين و من مات بين الحرمين لم ينشر له ديوان و من دفن في الحرم امن من الفزع الأكبر من برّ النّاس و فاجرهم ) ( 2 ) و كالصحيح منقولست از أبو بصير كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه حاجى و عمره كننده در ضمان الهىاند و حق سبحانه و تعالى ضامن ايشان است كه اگر در راه مكة پيش از احرام بميرند

166