ماه محرم و صفر و ده روز ربيع الأول و ربيع الآخر را كه چهار ماه تمام باشد و از اين حديث ظاهر مىشود كه اگر از ميان ماه نيز حساب كنند هلالي حساب مىكنند نه عددي چون حضرت ده روز را فرمودند و تفصيل ندادند كه ماه ذي الحجة اگر سى باشد ده روز اگر سى كم يك باشد يازده روز را مىبخشند و در امر بخشش مساهله مىباشد و ليكن غرض از ذكر اين معنى تنبيهي است كه با خبر باشند در أمثال اين اخبار با آن كه اعتقاد صدوق اين است كه ذي الحجة ناقص است هميشه و كالصحيح منقول است از عبد الله كه گفت نزد حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه بودم كه شخصي داخل شد و حضرت سى مثقال طلا به أو دادند كه به نيابت إسماعيل فرزند حضرت كه اسماعيليه أو را امام مىدانند به حج رود و حضرت جميع افعال حج و عمره را بر أو شرط فرمودند تا آن كه سعى وادى محسّر كه سنت است آن را نيز شرط فرمودند و بعد از آن فرمودند كه هر گاه اين حج را به جا آورى از براي إسماعيل يك حج نوشته مىشود كه زر از مال أو داده مىشود و حق سبحانه و تعالى ثواب نه حج به تو عطا مىفرمايد به سبب آن كه بدنت را به تعب مىاندازى ( و قال الصّادق صلوات الله عليه من حجّ عن انسان اشتراكا حتّى إذا قضى طواف الفريضة انقطعت الشّركة فما كان بعد ذلك من عمل كان لذلك الحاجّ ) ( 1 ) بعد از اين در أبواب نيابت روايت كرده است صدوق در موثق از ابان از يحيى ازرق كه آن حضرت فرمودند كه هر كه به نيابت كسى حج كند در ثواب شريكند تا به جاى آورد طواف فريضة را يعنى طواف حج را بعد از آن شركت بر طرف مىشود و هر كارى كه مىكند ثوابش از نايب است و ظاهرش

146