صلوات الله عليه فرمودند كه از چه وجه خوب مىدانند خدا و رسول و أئمة معصومين صلوات الله عليهم يا صحابه اشعار نمودن شتران را كه از براي هدى مىبرند زيرا كه أول قطره كه از خون ذبيحه ريخته مىشود حق سبحانه و تعالى مىآمرزد صاحبش را بر ريختن خون پس بيشتر مقرر فرمودند كه كوهان شتر را زخم كنيد تا اندك خونى بيرون آيد و روى كوهان را به خون رنگ كند تا مغفرت را از جهة خود به زودى تحصيل نمايد و ديگر وجوه خواهد آمد و كالصحيح منقول است از أبو بصير كه عرض كردم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه قرباني چيست حضرت فرمودند يك وجه آن كه قطره أولى كه از خون أو بيرون آيد أو را مىآمرزند .
دويم آن كه ظاهر شود بر خلايق كه تقوى دارد يا نه و از حق سبحانه و تعالى مىترسد با آن كه خدا را نديده است چنانكه حق سبحانه و تعالى مىفرمايد كه گوشت و خون ذبيحه به خدا نمىرسد ردّا على اليهود كه در بسيار جائى از توراة مذكور است كه حق سبحانه و تعالى از بوى قرباني محظوظ مىشود و بر تقديرى كه محرف نباشد از بابت بوى دهن روزه دار است كه مانند مشكست نزد خدا يعنى حق سبحانه شما را ثواب كرامت فرمايد و آن چه به خدا مىرسد تقوى و پرهيزكارى شماست پس حضرت فرمودند كه نمىبينى يعنى متواتر نشده است نزد تو و در جميع كتب سماوي نيست كه حق سبحانه و تعالى قرباني هابيل را قبول كرد و قرباني قابيل را قبول نكرد و چون هابيل در دل خوف الهى داشت و قابيل نداشت ( و من كفّ بصره و لسانه و يده ايّام التشريق كتب الله عزّ و جلّ له مثل حجّ قابل )

110